کمبود روی در تغذیه طیور و اثرات و نشانه های آن، پیشگیری و درمان
کمبود روی
قفس ها و ظروف گالوانیزه میزان متناسبی از روی جهت طیور فراهم کرده و تا حدی از بروز کمبود آن جلوگیری می نمایند. با جایگزین کردن این وسائل با وسائل پلاستیکی اضافه کردن آن در جیره غذائی اهمیت بیشتری یافته است.
می توان از ترکیب اکسید یا کربنات روی بعنوان مکمل استفاده نمود. بخصوص در مواقعی که کنجاله سویا در غذا وجود دارد. چون کنجاله سویا حاوی میزان زیاد اسید فیتیک (Phytic Acid) می باشد که با روی تشکیل ترکیب روی غیر محلول داده و جذب آنرا جلوگیری می نماید.
کلسیم نیز اگر بمیزان یک تا دو درصد بیش از حد معمول باشد از جذب روی جلوگیری می نماید. گوشت و پودر ماهی غنی ترین منبع روی در جیره غذایی طیور می باشند. میزان لازم روی در جیره غذایی ۳۵ واحد در میلیون است.
تزریق ۲ میلیگرم روی از راه زیر جلدی و داخل صفاقی یا داخل زرده در جوجه یکروزه یا جنین باعث مرگ در عرض چند ساعت می شود در حالیکه اگر میزان خیلی بیشتر از راه آب آشامیدنی بمدت ۲۴ ساعت هم داده شود بی ضرر است.
عمل اصلی روی در بدن جهت فعال کردن بسیاری از آنزیم ها، رشد و توسعه استخوانبندی و تشکیل و نگهداری بافت اپی تلیال جهت تولید تخم است.
در طیور جوان کمبود روی باعث غیر طبیعی شدن سریع استخوان بندی است که باعث ضعف پا و عدم تعادل می شود. استخوان های دراز کوتاه تر و ضخیم تر شده و گاهی خمیده بوده و مفاصل بزرگ و سفت می باشند.
تورم جلد نکروزه بخصوص در ساق پاها ظاهر شده و رشد پرها بعلت افزایش کرآتین آسیب دیده و ضعیف می شود.
ساییدگی در انتهای ریشه پرها بوجود می اید که شدت ساییدگی ممکن است به از بین رفتن پرهای بال و دم بیانجامد یا فقط شکستگی پرها را ایجاد نماید.
جنین هائی که دچار کمبود روی شدید هستند رشد استخوان بندی آنها به مقیاس وسیعی آسیب دیده و گاهی پا بطور کامل رشد نمی نماید.
گاهی جنین فقط دارای سر و احشاء بوده و فاقد ستون مهره ها، بال و دیواره بدن می باشد.
تغییرات بیوشیمیائی مسئول این حالت مشخص نیست ولی شاید بعلت اختلالی است که ناشی از کاهش فعالیت فسفات از قلیائی که یک آنزیم روی در تولید استخوانهاست باشد.
