سموم قارچی (Mycotoxins) و تأثیر آن در تغذیه طیور

مایکوتوکسین‌ها (آفلاتوکسین‌ها، اُکراتوکسین‌ها، ارگوتیسم، فوزاریوم، زیرالنول و زیرالنون، وُمی‌توکسین، تریکوتسن‌ها و ….) دسته‌ای از متابولیت‌های ثانویه قارچی هستند که همگی به درجات مختلف اثرات سمّی دارند. این سموم توسط قارچ‌های گوناگونی تولید و ترشح میشوند و برخی از قارچ‌ها توانایی تولید بیش از یک نوع مایکوتوکسین را دارا هستند. سموم قارچی و مشتقات آنها بسیار متنوع بوده و معمولاً در مواد غذایی تولید یا نگهداری شده در شرایط خاص (رطوبت و دمای بالا) تولید می گردند.

حساسیت:

بیشتر گونه های پرندگان نسبت به اغلب سموم قارچی حساس هستند.

راه انتقال سموم قارچی:

مصرف نهاده‌های اولیه آلوده (به ویژه ذرت با آردینگی بالا و سویای دارای رطوبت بالا و کپک زده) راه اصلی انتقال قارچ‌ها و سموم مربوطه می باشد؛ هر چند هاگ قارچ ها می تواند به صورت هوایی نیز منتقل شود.

نشانه‌های ظاهری:

کزکردگی، رنگ پریدگی ساق پا و تاج، فلجی، کندی رشد، بالا رفتن ضریب تبدیل غذا و کاهش تولید تخم‌مرغ، شایع ترین نشانه‌های درمانگاهی مسمومیت‌های قارچی (Mycotoxicosis) به شمار می آیند.

ضایعات کالبدگشایی:

آفلاتوکسین‌ها: ضایعات کبدی شدید

اُکراتوکسین‌ها: ضایعات کلیوی

فوزاریوم‌ها: تاول‌ها و جراحات برفک مانند در ناحیه دهان و حلق

https://t.me/zarin_javdaneh

تشخیص:

با توجه به وضعیت ظاهری مواد اولیه (بویژه ذرت) می‌توان به وجود یا امکان مسمومیت قارچی در دان پی برد. برخی از علائم ظاهری گله و یا شواهد کالبدگشایی نیز جزء نشانه‌های قطعی مسمومیت قارچی می باشند. در صورت مشکوک شدن، حتما دان جهت آزمایش به آزمایشگاه فرستاده شود. مقدار مجاز آفلاتوکسین‌ها حداکثر ppb 20 می‌باشد.

راه های درمان:

شناسایی دان مشکوک به سموم قارچی قبل از مصرف

استفاده از توکسین بایندرهای موجود در بازار

استفاده از سرکه و ترکیبات مدر

استفاده از ترکیبات تقویت کننده کبد و کلیه

مصرف عصاره سیلی مارین

استفاده از عرق گیاه خارشتر

استفاده از هپاتیشو و زردچوبه

تهیه و تنظیم: بخش علمی شرکت زرین جاودانه