مس و اهمیت و نقش آن در تغذیه و پرورش طیور گوشتی
عنصر مس اهمیت و نقش آن در تغذیه طیور
در ادامه صحبت در خصوص عناصر معدنی کم مصرف در اینجا درباره عنصر مس بحث می کنیم
مس یکی از مهم ترین و شناخته شده ترین مواد معدنی است که در تغذیه طیور نیز از جایگاه بسیار ویژه ای برخوردار است.
این عنصر وظایف متعددی را در بدن بر عهده دارد. متابولیسم و به طور کلی فرایندهای متابولیکی در بدن موجودات زنده و به ویژه طیور به شدت به این عنصر وابسته است.
عنصر مس به همراه آهن در تشکیل هموگولوبین و فرایند خون سازی دخالت مستقیم دارد. مس علاوه بر نقشی که در سنتز هموگولوبین و سوخت و ساز اکسیژن دارد، مستقیما در سیستم های آنزیمی سیتوکرومی و در فسفرولاسیون اکسیداتیو دخالت و نقش دارد.
مس یک ماده مغذی ویژه در فرایندهای تولید انرژی در سلول به شمار می آید. و نقش بسیار خاصی را در تولید و متابولیسم انرژی بر عهده دارد.
عنصر مس مشخصا در تولید پیگمنت ها یا رنگ دانه های پوست و پَر دخالت دارد و کمبودش در پرنده هایی با پَر و بال رنگی می تواند باعث بی رنگی پَر و بال ها شود.
یکی از مهم ترین وظایف عنصر مس دخالت در فرایندهای اکسیداسیون و احیا است. به واسطه این نقش، عنصر مس می تواند به عنوان یک آنتی اکسیدان بسیار مهم در فاز آبی سلول مطرح باشد.
در بدن سیستم های آنزیمی وجود دارد به نام سوپر اکسید دیسمیوتاز که مشخص شده تمام انواع مختلف این آنزیم از عنصر مس به عنوان کوفاکتور بهره می گیرند.
این آنزیم در کنار آنزیم های آنتی اکسیدان دیگر نقش بسیار مهمی را در دفاع اکسیداتیو بدن در برابر رادیکال های آزاد دارد. و مانع از آسیب دیدن سلول های بدن در حین فرایندها یا پاسخ های دفاعی و التهابی می شود.
نقش ضد میکروبی مس از نقش های شناخته شده این عنصر است.
وظایف و نقش های فیزیولوژیک و متابولیکی این عنصر به همین جا ختم نمی شود. این عنصر به شکل خارق العاده ای در تشکیل مفاصل و غضروف ها دخالت دارد. وجود مس برای شکل گیری ساختار پَرو بال ها در پرندگان الزامی است.
مشخص شده که کمبودهای شدید این عنصر می تواند باعث ایجاد شکل غیر طبیعی پَرها شود. در این حالت پَرها بسیار شکننده خواهند بود و به راحتی از بدن جدا می شوند.
مطالعاتی که در داخل و خارج از کشور انجام شده گویای اهمیت و نقش بالقوه این عنصر در ایجاد پاسخ های ایمنی طبیعی بدن است مشخص کردیده که در حضور غلظت های مناسب این عنصر، آنتی بادی سازی در بدن جوجه ها بسیار بهتر و مطلوب تر انجام می شد.
بسیاری از عوامل کلاته کننده و به دام اندازنده که در مورد عناصر روی و منگنز هم به آنها اشاره کردیم در عنصر مس هم این نقش بازدارندگی را دارند. و می توانند مانع از دست یابی و بهره وری مناسب از عنصر مس شوند.
بنابراین ضرورت دارد تا این عنصر، هم در مقادیر مناسب و همچنین با استفاده از منابع قابل دسترس برای طیور تأمین شود.
غلظت بهینه این عنصر بسته به نوع پرنده معمولا بین ۸ تا ۳۲ ppm است.
معمولا از منبع سولفات مس برای تأمین این عنصر در جیره های غذایی طیور استفاده می شود.
باید بدانیم که منابع عالی به ویژه کیلات های آمینو اسیدی این عنصر از قابلیت دسترسی بیولوژیکی بالاتری برخوردارند و شکل فیزیکی و یکنواختی بسیار مناسب تری را هم دارا هستند.
https://zarinjavdaneh.ir/عنصر-منگنز-در-ترکیب-مکمل-های-معدنی/
https://zarinjavdaneh.ir//اهمیت-و-نقش-عنصر-روی-در-تغذیه-طیور-زرین/
