پروتئین اهمیت تأمین و نقش آن در جیره نویسی طیور
پروتئین در جیره نویسی طیور
در اینجا در مورد پروتئین و بازدارنده های آن صحبت می کنیم.
تأمین پروتئین یکی از مقوله های بسیار مهم در تغذیه و جیره نویسی طیور است.
این مهم با استفاده از مکمل های پروتئینی با منشا گیاهی و حیوانی قابل دست یابی است. باید بدانیم که هدف از تغذیه پروتئین نه خود پروتئین بلکه زیر واحدهای تشکیل دهنده آن یعنی اسیدهای آمینه است.
به عبارتی با تغذیه منابع پروتئینی ما قصد داریم تا کلیه اسیدهای آمینه ضروری را در نسبت های مشخص برای پرنده فراهم کنیم. و در عین حال بنیان یا زیر واحد نیتروژنی یا آمینی لازم برای سنتز اسیدهای آمینه غیر ضروری را نیز در اختیار پرنده قرار دهیم. در این صورت است که پرنده می تواند نیازمندی های آمینو اسیدی خودش را به خوبی مرتفع کند.
صرف تأمین اسیدهای آمینه و پروتئین در جیره مشکل تغذیه پروتئین برای پرنده را حل نمی کند. باید توجه داشته باشیم که این اسیدهای آمینه حتما باید از قابلیت دسترسی بیولوژیکی مناسبی هم برخوردار باشد.
وجود بازدارنده های غذایی در اقلام خوراکی که مانع ازهضم و جذب موثر پروتئین و اسیدهای آمینه می شوند عملا تأثیر منفی بر فرمولاسیون جیره از لحاظ پروتئین و اسیدهای آمینه می گذارند. پس عمل آوری بهینه و صحیح منابع پروتئینی یا نهاده های غذایی پروتئینی بسیار حائز اهمیت خواهد بود.
علاوه بر حذف بازدارنده های غذایی، یک منبع پروتئینی مناسب و ایده آل باید از کیفیت یا ارزش بیولوژیکی بالایی نیز برخوردار باشد. به این معنی که الگو یا پروفایل آمینواسیدی ماده خوراکی با نیازمندی های آمینو اسیدی پرنده انطباق داشته باشد.
چنانچه یک منبع پروتئینی حتی از نظر یک اسید آمینه هم دچار فقر یا کمبود باشد آن منبع پروتئینی به تنهایی از کیفیت بیولوژیکی مناسبی برخوردار نخواهد بود.
در جیره نویسی هم باید به این موضوع توجه شود که اگر چه منابع پروتئینی متعددی وجود دارند که می توانند در تأمین پروتئین و اسیدهای آمینه پرنده نقش داشته و مورد استفاده قرار بگیرند، اما اکثر این منابع پروتئینی دارای بازدارنده های غذایی متعددی هستند که علاوه بر اختلال در هضم و جذب اعمال گوارشی در متابولیسم پرنده هم ایجاد اشکال می کنند.
اغلب این منابع از لحاظ اسیدهای آمینه متعددی دچار کمبود هستند و بالانس یا توازن آمینو اسیدی مطلوبی هم ندارند که استفاده از آنها را در جیره، محدود یا بعضا غیر ممکن می کند.
بر این اساس در جیره نویسی یک مبحثی مطرح است با عنوان الگوی پروتئین و آمینواسید ایده آل که در این سیستم اسیدآمینه لایزین را به عنوان شاخص در نظر می گیریم. و بقیه اسیدهای آمینه را باید در نسبت های مشخصی نسبت به لایزین در جیره تأمین بکنیم.
چنانچه اسیدهای آمینه ای در غلظت های فراتر از نسبت مورد نیاز در جیره تأمین شده باشند یا وجود داشته باشند به عنوان مازاد از بدن پرنده دفع می شوند و در حین دفع، بار متابولیکی زیادی را هم به بدن پرنده وارد می کنند و می توانند مشکلاتی را از لحاظ بستر، هوا و تهویه سالن به وجود بیاورند.
غلظت زیاد برخی از اسیدهای آمینه می تواند با سایر اسیدهای آمینه حالت آنتاگونیستی یا تضاد را ایجاد بکند که عملا می تواند مانع از رشد مناسب و ایده آل پرنده شود. و قطعا برای پرنده و تولیدات آن مشکل ساز خواهد بود.
بنابراین باید توجه داشته باشیم که اسیدهای آمینه اولا باید از منابع قابل دسترسی برای پرنده تأمین شوند که این منابع فاقد یا دارای حداقل بازدارنده های غذایی باشند و نسبت اسیدهای آمینه و توازن آنها و نسبتشان در مقایسه با یکدیگر باید در جیره نویسی حتما لحاظ شود.
https://zarinjavdaneh.ir/جایگزین-کنجاله-سویا-تغذیه-طیور-خوراک-ط/
